Lini

 

SAPERTI  kalolobaan imah di lembur harita, imah kuring gé masih panggung kénéh. Jangkungna kira satengah méter tina taneuh. Mokaha, bisa dipaké ulin ku barudak pantaran kuring. Padahal sabagian lahanna dipaké ngukut hayam, éntog, meri atawa soang. Nu matak teu aneh mun awak kuring sapopoé barau bari lagedu. Ma’lum remen ulin dina kandang inguan.

Basa kuring rék disunatan, bapa kuring ngangkir Pa Erté jeung sababaraha urang tatangga nu pangdeukeutna pikeun ngabadamikeun waktu jeung sagala kaperluan hajat. Badami téh pabeubeurang, kusabab ngadadak téa. Pangpangna, bawaning ngarasa atoh pédah kuring purun disunatan.

Teu lila nu gempungan téh geus mitembeyan. Nyaho sonénan, pedah wé kuringna aya di kolong tepas keur ngala undur-undur. Saha nu hadir jeung saha nu cacarita, kuring mah apal kabéhanana. Geus pasti kituna mah, kusabab maranéhanana lain urang jauh. Meh unggal poé idek liher di imah kuring.

Kira sawatara jongjonan, karasa imah téh ngariyeg. Kekebul tina palulupuh muruluk maruragan. Malah paketrokna sora cangkir jeung tatakanana atra kadéngé ka kolong. Teu talangké kuring kaluar bari ngagorowok, “Aya lini, aya lini!” cekéng bari terus lumpat ka buruan.

Sigana peta kuring harita kabireungeuh ku nu séjén. Buktina baé nu araya di imah patinggarajleng kalaluar. Malah lain ti imah kuring bae nu rabul téh, tatangga gé aya nu kabawakeun kaluar ti imahna sewang-sewangan.

Tapi anéh, nu keuna ku lini téh ngan imah kuring wungkul. Imah nu séjén mah teu kunanaon. Malah sabada ditelek-telek, nu eundeur téh ngan bagian tepas. Ari enggon gigireunana mah teu rengrot-rengrot.

Antukna nu araya di dinya kaasup kuring panasaran, naon sababna tepas imah bét inggeung. Teu talangké kuring nuturkeun kolot-kolot nu aya di dinya, ngintip tina lawang panto nu muka kénéh. Tétéla di tepas téh masih aya Bah Dira, nu teu kabawakeun lumpat siga nu séjén. Awana nu jangkung badag siga nu tanpa daya, ngaléhléh dina korsi bari ngaguher kérék. Ngan édas wé, bari tibra téh sukuna mah édég nojéran palupuh.

“Pantes atuh Bah Dira édég. Untung teu rugrug gé...,” ceuk nu araya di dinya méh raéng. Sawareh di antarana nyeungseurikeun kajadian bieu.

Nu diseungseurikeunana mah angger ngaguher.***